به گفته استیون فلمینگ مدیر علمی مرکز بارورسازی وستمید در سیدنی استرالیا: روش تازه تولید اسپرم سالم برای مشکل ناباروری ‪۸۴/۰۷/۱۸‬

محققانی که در زمینه بارورسازی پژوهش می‌کنند روش جدیدی را برای مجزا کردن اسپرمهای با کیفیت بالا با استفاده از جریان الکتریکی تکمیل کردند.

این محققان امیدوارند با استفاده از این روش بتوانند کیفیت شیوه بارورسازی “آی.وی.اف” را بهبود بخشند و نوزادانی سالم به دنیا بیاورند.

به گفته استیون فلمینگ مدیر علمی مرکز بارورسازی وستمید در سیدنی استرالیا از ‪ ۲۵‬سال قبل و زمانی که نخستین نوزاد دختر به نام “لوئیز براون” با روش آی.وی.اف به دنیا آمد، تا این زمان همه متخصصان بارورسازی در همه جای دنیا کم و بیش از روش یکسانی برای جداسازی اسپرم از منی استفاده می‌کرده‌اند و هیچ کس به صرافت نیفتاده بود که در این روش تجدید نظر کند و آن را بهتر کند.

اکنون فلمینگ و همکارانش امیدوارند روش ابداعی آنان با سرعت مراحل آزمایش درمانگاهی (کلینیکی) را طی کند و به صورت روش جدید در همه جا مورد استفاده قرار گیرد.

در جریان کاربرد روش آی وی اف این نکته اهمیت دارد که اسپرمی که قرار است در تخمک جا داده شود با سرعت از منی جدا شود زیرا منی دارای مواد شیمیایی اکسیدکننده است که می‌تواند اسپرم را نابود سازد.

در شیوه‌های کنونی و متداول برای جداسازی اسپرم از سانتریفوژ استفاده می‌شود.

اما مراحلی که باید برای این منظور طی شود بیش از یک ساعت زمان می‌برد و نیرویی که در جریان جداسازی بر اسپرم اعمال می‌شود می‌تواند به کیفیت ان لطمه وارد آورد.

متخصصان در روش جداسازی با سانتریفوژ به سراغ اسپرمهای مرغوب می‌روند که قسمت سر آنها دست نخورده و پر از مواد شیمیایی است و از بقیه مایع منی جدا افتاده‌اند.

یک روش دیگر برای انتخاب مناسب‌ترین اسپرم توجه به نحوه شنا کردن و پیش رفتن آنها به سمت تخمک است.

اما اگر به عللی قرار باشد اسپرم به صورت مستقیم از بیضه مرد دریافت شود هیچ یک از دو روش جداسازی در مورد آنها کاربرد نخواهد داشت.

اولا این اسپرمها چندان متحرک نیستند و بنابراین نمی‌توان آزمون شنا کردن را در مورد آنها اجرا کرد و ثانیا به علت وجود زوائدی از سلول به همراه اسپرم موجود در آن، سانتریفوژ کردن دشوار خواهد بود.

در روش جدید که به وسیله محققان در دانشگاه نیوکاسل در ساوت ویلز در استرالیا تکمیل شده از شیوه‌ای موسوم به الکتروفروسیس ‪ electrophoresis‬و نیز این واقعیت استفاده می‌شود که اسپرمهایی که دارای بار منفی هستند دارای بیشترین مقدار دی.ان.آ دست نخورده هستند.

منی در یک محفظه در درون غشایی حاوی منفذهای ظریف قرار داده می‌شود.

از درون این منافد تنها اسپرم می‌تواند عبور کند.یک جریان الکتریکی اسپرمهای دارای بار منفی را به سمت بیرون از غشا که به صورت یک صافی ظریف عمل می‌کند هدایت و بقیه مواد درون منی در داخل غشا باقی می‌مانند.

محققان هنوز نمی‌دانند که چرا اسپرمهای دارای بار منفی واجد بیشترین مقدار دی ان آ دست نخورده هستند.

در ادامه فرایند دستیابی به بهترین اسپرم، مقداری اسید سیالیک با بار منفی به اسپرمها اضافه می‌شود.

این امر که در آخرین مرحله به انجام می‌رسد به معنای آن است که اسپرمهای موجود بخوبی به یکدیگر پیوسته‌اند و حالت کامل شدگی پیدا کرده‌اند.

روش جدید جداسازی بر خلاف روش قبلی که یکساعت به طول می‌انجامد تنها پنج دقیقه زمان می‌برد و در عین حال با اسپرمها بسیار به ملایمت و بدون اعمال فشار و نیرو برخورد می‌کند.

این روش می‌تواند بخوبی بر روی اسپرمهایی که مستقیما از بیضه به دست می آیند اعمال شود. از آنجا که در این روش از دفعات سانتریفوژ کمتری استفاده می‌شود احتمال اشتباه شدن نمونه‌ها و استفاده از اسپرم افراد به صورت اشتباهی در مورد افراد دیگر کاسته می‌شود.

محققان استرالیایی این روش را با موفقیت در مورد زوجی که با استفاده از روشهای دیگر فرزند دار نمی‌شدند به اجرا در آوردند و فرزند سالم آنان در اوایل سال جاری به دنیا آمد.

این پژوهشگران اکنون منتظرند تا اجازه انجام آزمایشهای درمانگاهی بر روی داوطلبان به آنان داده شود.