بررسی بروز از دست دادن شنوايی در نوزادان آسيب پذير
بررسی بروز از دست دادن شنوايی در نوزادان آسيب پذير
چكيده
مداخلات زود هنگام براي تصحيح كاهش شنوايی در بچه ها، توانايي مكالمه و وسعت سخن گفتن آنان را بهبود می دهد. يك مطالعه مقطعی روي 230 نوزاد كه خطر از دست دادن شنوايی داشتند در بيمارستان دانشگاه علوم پزشكی تهران در سپتامبر 2000 و فوريه 2002 انجام شد.
شنوايی قبل از ماه سوم توسط پاسخ های شنیداری ساقه مغز بررسی شد. 18 نوزاد كاهش حس شنوايی داشتند. ارتباط معنی دار آماری بين از دست دادن شنوايی و جنس وجود نداشت. ما ارتباط آماری معنی داری بين از دست دادن شنوايی و ناهنجاری های های جمجمه ای و صورتی، سن نوزادان در طي بستری در بيمارستان، هيپربيلی روبينمی، استفاده از تنفس مصنوعی و استفاده از داروهایی با سمیت گوشی پيدا كرديم.
به نظر می رسد اين روش ها براي غربالگری همه نوزادان به منظور شناسايی زود هنگام از دست دادن شنوايی مناسب است. در غیر این صورت همه نوزادانی كه دارای عوامل خطر می باشند بايد چك شوند. هيپربيلی روبينمی شديد مهمترين ريسك فاكتور از دست دادن شنوايی است.
شنوايی قبل از ماه سوم توسط پاسخ های شنیداری ساقه مغز بررسی شد. 18 نوزاد كاهش حس شنوايی داشتند. ارتباط معنی دار آماری بين از دست دادن شنوايی و جنس وجود نداشت. ما ارتباط آماری معنی داری بين از دست دادن شنوايی و ناهنجاری های های جمجمه ای و صورتی، سن نوزادان در طي بستری در بيمارستان، هيپربيلی روبينمی، استفاده از تنفس مصنوعی و استفاده از داروهایی با سمیت گوشی پيدا كرديم.
به نظر می رسد اين روش ها براي غربالگری همه نوزادان به منظور شناسايی زود هنگام از دست دادن شنوايی مناسب است. در غیر این صورت همه نوزادانی كه دارای عوامل خطر می باشند بايد چك شوند. هيپربيلی روبينمی شديد مهمترين ريسك فاكتور از دست دادن شنوايی است.
ترجمه اصل مقاله
مقدمه
غربالگری يكي از مهمترين روش ها براي تشخيص زودرس به منظور درمان از دست دادن شنوايی است كه بيماری مهم قابل درمان كودكی است. بروز از دست دادن شنوايی در نوزادان،2 تا 4 مورد در هر 1000تولد زنده است. از دست دادن شنوايی مخصوصا در اشكال ملايم و معتدل ممكن نيست قبل از سال دوم شناخته شود اما ممكن است عيوب مهمی در توانايی های مكالمه ای ايجاد كند.
صرف نظر از شدت درمان زودرس از دست دادن شنوايی در کودکان، وسعت سخن گفتن و توانايی مكالمه را بهبود مي بخشد. نيمی از نوزادان که شنوایی خود را از دست دادند، هيچ ريسك فاكتوری نشان ندادند.
توصيه می شود همه نوزادان از نظر از دست دادن شنوايی بعد از تولد يا بيشتر در طول 3ماهه اول زندگي شان بررسی شوند. از طرف ديگر، نيمی از نوزادان ريسك فاكتورها را نشان می دهند.
در تعدادی از كشورها يی كه غربالگری همه نوزادان ممكن نيست، افراد با ريسك فاكتورها بايد بررسي شوند.
دراين مطالعه، ما همه نوزادان متولد شده يا مراجعه كرده به بيمارستان هاي علوم پزشكي وابسته به دانشگاه تهران را معاينه كرديم.
بر طبق شناسايی موارد با ريسك بالا و سپس معاينه اين نوزادان با توجه به پاسخ های ساقه مغزی مربوط به شنوايي، ABR يكی از مهم ترين روش های بررسی از دست دادن شنوايی درنوزادان است و اين تست استاندارد برای غربالگري نقص شنوايي در نوزادان با حساسيت و ويژگي بالا است.
اصول و روش ها
يك مطالعه مقطعی براي ارزيابی همه نوزادان بستری در بيمارستان يا نوزاداني كه به بيمارستان كودكان وابسته به علوم پزشكي تهران مراجعه كرده بودند از سپتامبر 2000تا فوريه 2002 انجام شد.
بيماران آسيب پذير براي ABR قبل از 3 ماهگی مراجعه كردند. در زير ریسک فاکتور ها آمده است:
1. تاريخچه خانوادگی از دست دادن شنوايی
2. عفونت داخل رحمی TORCH
3. ناهنجاری های جمجمه اي و صورتی شامل ناهنجاری مربوط به لاله گوش و آژنزی كانال شنوايی
4. هيپربيلی روبينمی كه نيازمند تعويض خون باشد
5. استفاده از آمينوگليكوزيدهاي سمیت گوشی برای بيش از 5 روز يا استفاده از ديورتيك های موثر لوپ.
6.مننژيت باكتريال
7. نمره آپگار كمتر از 4 در دقيقه اول يا كمتر از 6 دردقيقه پنجم
8.نياز به تهويه مكانيكی بيش از پنج روز
9.بخش مراقبت های ويژه نوزادان - بیماران بیشتر یا مساوی 2 روز
10. آشکار شدن سندرم های همراه با از دست دادن شنوايی
بعد از اولين ويزيت در مراكز شنوايی، سنجش پرده تيمپان به منظور جلوگيری از بروز ساير مشكلات شنوايی در گوش داخلي انجام شد.
همچنين بيماران براي نداشتن واكس گوش در مجرای شنوايی چك شدند.قبل از 6 ماه ABR نيازی به بيهوشی و آرام بخش نداشت اما از هيدروكلرايد برای غلبه بر ايجاد وقفه در امواج ABR كه با حركت ماهيچه در نوزادان هيجان زده ايجاد می شود استفاده می كنيم. برای انجام ABR ما از ERA 2250 مدسون استفاده كرديم.
بعد از انجامABR ، ويژگي های بيماران نظير سن ،جنس، وزن و ريسك فاكتورها در پرسشنامه گردآوری و به وسيله نرم افزار spss تجزيه و تحليل شد.
ما كای-اسكوئر و ساير روش های آماری برای شناسايی روابط مهم بين از دست دادن شنوايی و ساير متغيرها استفاده كرديم.
نتايج
از 230 مورد نوزاد آسيب پذير، 18 مورد از دست دادن حس شنوايی داشتند. ارتباط بين از دست دادن شنوايی و عوامل خطر در جدول 1 نشان داده شده است.
از 136 پسر، 11 نفر و از 94 دختر 7 نفر آنها از دست دادن شنوايی داشتند. هيچ رابطه آماری مهمی بين جنس و از دست دادن شنوايی وجود نداشت.
از 159 نوزاد ترم 13 نفر و از 61 نوزاد پره ترم 5 نفر آنها نقص حس شنوايی داشتند.
ارتباط آماري مهمی بين از دست دادن شنوايی و زمان نسبی بستری در بيمارستان وجود داشت.
3 تا از 17 نوزاد ، وزن زير 1500 گرم ،7 مورد از 85 مورد وزنی بين 2500و1500 گرم و 8 مورد از 128 نوزاد وزن بيش از 2500 گرم در هنگام تولد، شنوایی خود را از دست دادند.
هيچ رابطه آماری مهمی بين بروز از دست دادن شنوايی و دور سر وجود نداشت.
2 مورد ناهنجاری جمجمه ای و صورتی وجود داشت كه هردوی آنها شنوایی خود را از دست دادند. بنابرين يك رابطه آماری مهم بين از دست دادن شنوايی و ناهنجاری های جمجمه ای و صورتی وجود دارد 7 مورد تاريخچه از دست دادن شنوايی در خانواده شان داشتند، اما در اين موارد هيچ کدام حس شنوايی خود را از دست ندادند.
5 مورد از 40 نوزاد با هيپربيلی روبينمی و 7 مورد از 43 نوزاد با هيپربيلي روبينمی همراه با ساير عوامل خطر از دست دادن شنوایی نداشتند.
95 مورد با تاريخچه استفاده از آمينوگليكوزيدها به مدت بيش از 5 روز بدون هيچ ريسك فاكتور ديگر، از دست دادن شنوايی داشتند.
از 75 مورد با تاريخچه استفاده از آمينوگليكوزيدها و ساير ريسك فاكتورها ، 11نفر از دست دادن شنوايی داشتند.
3 مورد از 14 مورد با تاريخچه استفاده از تنفس مكانيكی از دست دادن شنوايی داشتند.
4 مورد از 25 مورد كه در NICU بستری شده بودند و 1 مورد از 4 نوزاد مبتلا به مننژيت باكتريال ، شنوايی خود را از دست دادند.
به خاطر فقدان اطلاعات واقعی از خانواده ها ،متغير نمره آپگار در مطالعه لحاظ نشد.
بحث
هدف از تشخيص سريع از دست دادن شنوايی، دستيابی نوزاد به سخن گفتن و ارتباط اجتماعی بهتر است. تاخير در تشخيص ممكن است تأثير شديدی در تكلم، تحصيلات، روان و توانايی اجتماعی و اقتصادی داشته باشد .
داونس و یوشینگاتیتانو در گزارش خود اثرات تشخيص سريع از دست دادن شنوايی نوزادان را برای توسعه تكلم عادی و طبيعی بيان كردند. آن ها نشان دادند كه تشخيص از دست دادن شنوايی قبل از 6 ماهگی اهميت بالايی دارد و مي تواند با غربالگری فراگير شنوايی نوزادان تازه متولد شده انجام شود.
پذیرفتن غربالگری جامع برای از دست دادن شنوایی نوزادان بسیار سخت است.
در بررسی اجمالی انجام شده توسط ولزل مولروهمکاران،در مواردی که آنها سلامتی نوزادان شیر خوارگاه و نوزادان بستری در بخش NICU را مقایسه کردند، گزارش شد که ارزش غربالگری همه نوزادان بیشتر از این است که فقط نوزادان بستری در بخش NICU بیمارستان غربالگری شوند.
شناسایی و درمان از دست دادن شنوایی در مرحله اول، توسط غربالگری دارای ارزش بالایی است، اما جنبه اقتصادی مواردی نظیر غربالگری را نیز باید مد نظر داشت.
با لحاظ کردن جنبه های اقتصادی در زمان شروع، ما تنها غربالگری را برای افراد با ریسک فاکتورهای از دست دادن شنوایی انجام می دهیم.
لوتمن و همکاران 218 بیمار در معرض خطر را مطالعه کردند. شیوع این مشکل در نوزادانی که بیشتر از 48ساعت در NICU بودند حدود 2 تا 4 درصد بود.
بیماران بستری در NICU باید برای مشکل از دست دادن شنوایی غربالگری شوند، زیرا احتمال اینکه این نوزادان مشکلات بیشتر و چندین ریسک فاکتور نظیر نارسی، وزن کم تولد، استفاده از داروهای سمی کننده گوش و تنفس مکانیکی را داشته باشند بیشتر است.
شیوع از دست دادن شنوایی در نوزادان بستری شده در NICU که فشارخون بالای ریوی اولیه داشته و یا در خروج اکسیژن از منافذ غشای الوئولی ناتوان بودند20تا25درصد بود.
استین گزارش کرد که شیوع این مشکل در نوزادان NICU بیست تا 25بار بیشتر از نوزادان طبیعی بخش نوزادان است.
روزین نوزادان با ریسک بالا را مطالعه و گزارش کرد که13درصد نوزادان با وزن کم هنگام تولد و 17درصد نوزادان مرخص شده از NICU شنوایی خود را از دست داده بودند.
در مطالعه ما، شیوع از دست دادن شنوایی در بیماران NICU، 16درصد بود. چهار مورد از 25 بیمار نقص دو طرفه عصب شنوایی داشتند.
همهنوزادانی که سایر ریسک فاکتورها نظیر وزن کم تولد، ایکتر، درمان با آنتی بیوتیک یا استفاده از تنفس مکانیکی را داشتند سالم بودند.
این تفاوت های آماری ممکن است ببه علت تفاوت در فاکتورهای بستری شدن نوزادان درNICU باشد.
در مطالعه انجام شده توسط هس و همکاران، 942نوزاد با خطر از دست دادن شنوایی از سال1990تا 1997 با ABR مطالعه شدند.
آنها دریافتند که از 17مورد با مشکل از دست دادن شنوایی، 14تای آنها کسانی بودند که نقص شنوایی دوطرفه بیشتر از 30 دسی بل داشتند. استفاده از آمینوگلیکوزیدها یک فاکتور مهم در این مطالعه نبود و 4 مورد از 13با مشکل از دست دادن شنوایی، مالفورماسیون بودند.
در مطالعه ما استفاده از آمینو گلیکوزیدها به ازای هر فرد هیچ ارتباطی با از دست دادن شنوایی نداشت.
از95بیمار با تاریخچه استفاده ازاین داروها - بدون وجود سایر ریسک فاکتورها- هیچ کدام شنواییشان را از دست نداده بودند. اگر چه 11مورد از 75 بیمار با تاریخچه استفاده از آمینو گلیکوزیدها و سایر عوامل خطر فاقد شنوایی بودند.
ما فهمیدیم که در دو مورداز آنومالی های مربوط به جمجمه و صورت، بیماران نقص عصب حسی شنوایی داشتند. یکی فقدان گوش خارجی و مجرای گوش و دیگری ابتلا به تریزومی 21 - کم بودن موی سر و چین عرضی پوستی در طرفین بینی-
این تغییرات ارتباط آماری مهمی با نقص شنوایی دارد.
هیپربیلی روبینمی شدید نیزاز علل نقص شنوایی است. وقتی بیلی روبین غیر مستقیم از سد خونی مغزی عبور می کند، در گانگلیون های انتهایی و همچنین سلول های عصبی بخش حلزونی-دهلیزی ته نشین می شود. نتیجه این وقایع نقص عصب حس شنوایی است.
گزارش می شود 33درصد از نوزادان با سطح بیلی روبین 25-15میلی گرم در دسی لیتر کاهش کمپلکس وریدی و حجمی را در ABR داشتند.
در مطالعه انجام شده توسط شیخ الاسلام و کاگا به منظور تعیین علت آسیب در نقص شنوایی در افراد با تاریخچه ای از هیپر بیلی روبینمی،سه مورد ABR آنورمال داشتند.
آنها دریافتند که در هیپر بیلی روبینمی شدید حداقل برخی از نواقص در بخش حلزونی گوش و بویژه در سلول های اپیدرم وجود دارد و حتی اشکال خفیف هیپر بیلی روبینمیا میتواند علتSNHL باشد.
در مطالعه امین و همکارانABR برای نوزادان نارس در طی هفته اول زندگی شان انجام شده و بیلی روبین توتال و غیر مستقیم 48 و72 ساعت بعد از تولد تست شده بود.
افزایش بیلی روبین غیر مستقیم حساسیت بیشتری از شناسایی انومالی های ABRو انسفالوپاتی ناشی از هیپربیلی روبینمی بواسطه بیلی روبین توتال دارد. در حقیقت یک رابطه مستقیم مهم بین شنوایی و هیپر بیلی روبینمی مستقیم وجود دارد.
در مطالعه ما پنج مورد از 40 بیمار با هیپربیلی روبینمی و هفت مورد از 43 نوزاد با افزایش بیلی روبینمی همراه با سایر ریسک فاکتورها شنوایی خود را از دست دادند.
اساس این مطالعه و مطالعات سایر مراکز این بود که غربالگری همه نوزادان برای شناسایی زودرس از دست دادن شنوایی بهتر است. اگر این هدف قابل دسترس نیست همه نوزادان دارای ریسک فاکتورها باید چک شوند.
هیپربیلی روبینمی شدید علت عمده از دست دادن شنوایی است بنابر این شناسایی و درمان زودرس ایکتر اهمیت زیادی برای پیشگیری، از دست دادن شنوایی دارد.
توصيه می شود همه نوزادان از نظر از دست دادن شنوايی بعد از تولد يا بيشتر در طول 3ماهه اول زندگي شان بررسی شوند. از طرف ديگر، نيمی از نوزادان ريسك فاكتورها را نشان می دهند.
در تعدادی از كشورها يی كه غربالگری همه نوزادان ممكن نيست، افراد با ريسك فاكتورها بايد بررسي شوند.
دراين مطالعه، ما همه نوزادان متولد شده يا مراجعه كرده به بيمارستان هاي علوم پزشكي وابسته به دانشگاه تهران را معاينه كرديم.
بر طبق شناسايی موارد با ريسك بالا و سپس معاينه اين نوزادان با توجه به پاسخ های ساقه مغزی مربوط به شنوايي، ABR يكی از مهم ترين روش های بررسی از دست دادن شنوايی درنوزادان است و اين تست استاندارد برای غربالگري نقص شنوايي در نوزادان با حساسيت و ويژگي بالا است.
اصول و روش ها
يك مطالعه مقطعی براي ارزيابی همه نوزادان بستری در بيمارستان يا نوزاداني كه به بيمارستان كودكان وابسته به علوم پزشكي تهران مراجعه كرده بودند از سپتامبر 2000تا فوريه 2002 انجام شد.
بيماران آسيب پذير براي ABR قبل از 3 ماهگی مراجعه كردند. در زير ریسک فاکتور ها آمده است:
1. تاريخچه خانوادگی از دست دادن شنوايی
2. عفونت داخل رحمی TORCH
3. ناهنجاری های جمجمه اي و صورتی شامل ناهنجاری مربوط به لاله گوش و آژنزی كانال شنوايی
4. هيپربيلی روبينمی كه نيازمند تعويض خون باشد
5. استفاده از آمينوگليكوزيدهاي سمیت گوشی برای بيش از 5 روز يا استفاده از ديورتيك های موثر لوپ.
6.مننژيت باكتريال
7. نمره آپگار كمتر از 4 در دقيقه اول يا كمتر از 6 دردقيقه پنجم
8.نياز به تهويه مكانيكی بيش از پنج روز
9.بخش مراقبت های ويژه نوزادان - بیماران بیشتر یا مساوی 2 روز
10. آشکار شدن سندرم های همراه با از دست دادن شنوايی
بعد از اولين ويزيت در مراكز شنوايی، سنجش پرده تيمپان به منظور جلوگيری از بروز ساير مشكلات شنوايی در گوش داخلي انجام شد.
همچنين بيماران براي نداشتن واكس گوش در مجرای شنوايی چك شدند.قبل از 6 ماه ABR نيازی به بيهوشی و آرام بخش نداشت اما از هيدروكلرايد برای غلبه بر ايجاد وقفه در امواج ABR كه با حركت ماهيچه در نوزادان هيجان زده ايجاد می شود استفاده می كنيم. برای انجام ABR ما از ERA 2250 مدسون استفاده كرديم.
بعد از انجامABR ، ويژگي های بيماران نظير سن ،جنس، وزن و ريسك فاكتورها در پرسشنامه گردآوری و به وسيله نرم افزار spss تجزيه و تحليل شد.
ما كای-اسكوئر و ساير روش های آماری برای شناسايی روابط مهم بين از دست دادن شنوايی و ساير متغيرها استفاده كرديم.
نتايج
از 230 مورد نوزاد آسيب پذير، 18 مورد از دست دادن حس شنوايی داشتند. ارتباط بين از دست دادن شنوايی و عوامل خطر در جدول 1 نشان داده شده است.
از 136 پسر، 11 نفر و از 94 دختر 7 نفر آنها از دست دادن شنوايی داشتند. هيچ رابطه آماری مهمی بين جنس و از دست دادن شنوايی وجود نداشت.
از 159 نوزاد ترم 13 نفر و از 61 نوزاد پره ترم 5 نفر آنها نقص حس شنوايی داشتند.
ارتباط آماري مهمی بين از دست دادن شنوايی و زمان نسبی بستری در بيمارستان وجود داشت.
3 تا از 17 نوزاد ، وزن زير 1500 گرم ،7 مورد از 85 مورد وزنی بين 2500و1500 گرم و 8 مورد از 128 نوزاد وزن بيش از 2500 گرم در هنگام تولد، شنوایی خود را از دست دادند.
هيچ رابطه آماری مهمی بين بروز از دست دادن شنوايی و دور سر وجود نداشت.
2 مورد ناهنجاری جمجمه ای و صورتی وجود داشت كه هردوی آنها شنوایی خود را از دست دادند. بنابرين يك رابطه آماری مهم بين از دست دادن شنوايی و ناهنجاری های جمجمه ای و صورتی وجود دارد 7 مورد تاريخچه از دست دادن شنوايی در خانواده شان داشتند، اما در اين موارد هيچ کدام حس شنوايی خود را از دست ندادند.
5 مورد از 40 نوزاد با هيپربيلی روبينمی و 7 مورد از 43 نوزاد با هيپربيلي روبينمی همراه با ساير عوامل خطر از دست دادن شنوایی نداشتند.
95 مورد با تاريخچه استفاده از آمينوگليكوزيدها به مدت بيش از 5 روز بدون هيچ ريسك فاكتور ديگر، از دست دادن شنوايی داشتند.
از 75 مورد با تاريخچه استفاده از آمينوگليكوزيدها و ساير ريسك فاكتورها ، 11نفر از دست دادن شنوايی داشتند.
3 مورد از 14 مورد با تاريخچه استفاده از تنفس مكانيكی از دست دادن شنوايی داشتند.
4 مورد از 25 مورد كه در NICU بستری شده بودند و 1 مورد از 4 نوزاد مبتلا به مننژيت باكتريال ، شنوايی خود را از دست دادند.
به خاطر فقدان اطلاعات واقعی از خانواده ها ،متغير نمره آپگار در مطالعه لحاظ نشد.
بحث
هدف از تشخيص سريع از دست دادن شنوايی، دستيابی نوزاد به سخن گفتن و ارتباط اجتماعی بهتر است. تاخير در تشخيص ممكن است تأثير شديدی در تكلم، تحصيلات، روان و توانايی اجتماعی و اقتصادی داشته باشد .
داونس و یوشینگاتیتانو در گزارش خود اثرات تشخيص سريع از دست دادن شنوايی نوزادان را برای توسعه تكلم عادی و طبيعی بيان كردند. آن ها نشان دادند كه تشخيص از دست دادن شنوايی قبل از 6 ماهگی اهميت بالايی دارد و مي تواند با غربالگری فراگير شنوايی نوزادان تازه متولد شده انجام شود.
پذیرفتن غربالگری جامع برای از دست دادن شنوایی نوزادان بسیار سخت است.
در بررسی اجمالی انجام شده توسط ولزل مولروهمکاران،در مواردی که آنها سلامتی نوزادان شیر خوارگاه و نوزادان بستری در بخش NICU را مقایسه کردند، گزارش شد که ارزش غربالگری همه نوزادان بیشتر از این است که فقط نوزادان بستری در بخش NICU بیمارستان غربالگری شوند.
شناسایی و درمان از دست دادن شنوایی در مرحله اول، توسط غربالگری دارای ارزش بالایی است، اما جنبه اقتصادی مواردی نظیر غربالگری را نیز باید مد نظر داشت.
با لحاظ کردن جنبه های اقتصادی در زمان شروع، ما تنها غربالگری را برای افراد با ریسک فاکتورهای از دست دادن شنوایی انجام می دهیم.
لوتمن و همکاران 218 بیمار در معرض خطر را مطالعه کردند. شیوع این مشکل در نوزادانی که بیشتر از 48ساعت در NICU بودند حدود 2 تا 4 درصد بود.
بیماران بستری در NICU باید برای مشکل از دست دادن شنوایی غربالگری شوند، زیرا احتمال اینکه این نوزادان مشکلات بیشتر و چندین ریسک فاکتور نظیر نارسی، وزن کم تولد، استفاده از داروهای سمی کننده گوش و تنفس مکانیکی را داشته باشند بیشتر است.
شیوع از دست دادن شنوایی در نوزادان بستری شده در NICU که فشارخون بالای ریوی اولیه داشته و یا در خروج اکسیژن از منافذ غشای الوئولی ناتوان بودند20تا25درصد بود.
استین گزارش کرد که شیوع این مشکل در نوزادان NICU بیست تا 25بار بیشتر از نوزادان طبیعی بخش نوزادان است.
روزین نوزادان با ریسک بالا را مطالعه و گزارش کرد که13درصد نوزادان با وزن کم هنگام تولد و 17درصد نوزادان مرخص شده از NICU شنوایی خود را از دست داده بودند.
در مطالعه ما، شیوع از دست دادن شنوایی در بیماران NICU، 16درصد بود. چهار مورد از 25 بیمار نقص دو طرفه عصب شنوایی داشتند.
همهنوزادانی که سایر ریسک فاکتورها نظیر وزن کم تولد، ایکتر، درمان با آنتی بیوتیک یا استفاده از تنفس مکانیکی را داشتند سالم بودند.
این تفاوت های آماری ممکن است ببه علت تفاوت در فاکتورهای بستری شدن نوزادان درNICU باشد.
در مطالعه انجام شده توسط هس و همکاران، 942نوزاد با خطر از دست دادن شنوایی از سال1990تا 1997 با ABR مطالعه شدند.
آنها دریافتند که از 17مورد با مشکل از دست دادن شنوایی، 14تای آنها کسانی بودند که نقص شنوایی دوطرفه بیشتر از 30 دسی بل داشتند. استفاده از آمینوگلیکوزیدها یک فاکتور مهم در این مطالعه نبود و 4 مورد از 13با مشکل از دست دادن شنوایی، مالفورماسیون بودند.
در مطالعه ما استفاده از آمینو گلیکوزیدها به ازای هر فرد هیچ ارتباطی با از دست دادن شنوایی نداشت.
از95بیمار با تاریخچه استفاده ازاین داروها - بدون وجود سایر ریسک فاکتورها- هیچ کدام شنواییشان را از دست نداده بودند. اگر چه 11مورد از 75 بیمار با تاریخچه استفاده از آمینو گلیکوزیدها و سایر عوامل خطر فاقد شنوایی بودند.
ما فهمیدیم که در دو مورداز آنومالی های مربوط به جمجمه و صورت، بیماران نقص عصب حسی شنوایی داشتند. یکی فقدان گوش خارجی و مجرای گوش و دیگری ابتلا به تریزومی 21 - کم بودن موی سر و چین عرضی پوستی در طرفین بینی-
این تغییرات ارتباط آماری مهمی با نقص شنوایی دارد.
هیپربیلی روبینمی شدید نیزاز علل نقص شنوایی است. وقتی بیلی روبین غیر مستقیم از سد خونی مغزی عبور می کند، در گانگلیون های انتهایی و همچنین سلول های عصبی بخش حلزونی-دهلیزی ته نشین می شود. نتیجه این وقایع نقص عصب حس شنوایی است.
گزارش می شود 33درصد از نوزادان با سطح بیلی روبین 25-15میلی گرم در دسی لیتر کاهش کمپلکس وریدی و حجمی را در ABR داشتند.
در مطالعه انجام شده توسط شیخ الاسلام و کاگا به منظور تعیین علت آسیب در نقص شنوایی در افراد با تاریخچه ای از هیپر بیلی روبینمی،سه مورد ABR آنورمال داشتند.
آنها دریافتند که در هیپر بیلی روبینمی شدید حداقل برخی از نواقص در بخش حلزونی گوش و بویژه در سلول های اپیدرم وجود دارد و حتی اشکال خفیف هیپر بیلی روبینمیا میتواند علتSNHL باشد.
در مطالعه امین و همکارانABR برای نوزادان نارس در طی هفته اول زندگی شان انجام شده و بیلی روبین توتال و غیر مستقیم 48 و72 ساعت بعد از تولد تست شده بود.
افزایش بیلی روبین غیر مستقیم حساسیت بیشتری از شناسایی انومالی های ABRو انسفالوپاتی ناشی از هیپربیلی روبینمی بواسطه بیلی روبین توتال دارد. در حقیقت یک رابطه مستقیم مهم بین شنوایی و هیپر بیلی روبینمی مستقیم وجود دارد.
در مطالعه ما پنج مورد از 40 بیمار با هیپربیلی روبینمی و هفت مورد از 43 نوزاد با افزایش بیلی روبینمی همراه با سایر ریسک فاکتورها شنوایی خود را از دست دادند.
اساس این مطالعه و مطالعات سایر مراکز این بود که غربالگری همه نوزادان برای شناسایی زودرس از دست دادن شنوایی بهتر است. اگر این هدف قابل دسترس نیست همه نوزادان دارای ریسک فاکتورها باید چک شوند.
هیپربیلی روبینمی شدید علت عمده از دست دادن شنوایی است بنابر این شناسایی و درمان زودرس ایکتر اهمیت زیادی برای پیشگیری، از دست دادن شنوایی دارد.
منبع
ترجمه: مرضیه میر - سولماز کم
+ نوشته شده در پنجشنبه هشتم مرداد ۱۳۸۸ ساعت توسط
|
دوره نوزادی حساس ترین دوران زندگی است. با تولد نوزاد تغییر و تحولات زیادی در ابعاد مختلف زندگی افراد خانواده و به ویژه والدین ایجاد می شود. والدین جوان تجربه مراقبت از نوزاد را ندارند و این موضوع باعث فشارهای روانی زیاد به آنان می شود. در جامعه ما اکثریت مادربزرگ ها نیز فاقد دانش کافی در زمینه مراقبت صحیح از نوزاد هستند که بدین لحاظ آموزش والدین در زمینه مراقبت صحیح از نوزاد اهمیت فراوان دارد. هدف از ایجاد این وبلاگ بالا بردن سطح آگاهی و دانش مراقبت از نوزاد می باشد.