پایگاه آموزشی تخصصی نوزاد و کودک

نتايج مطالعات حكايت از آن دارند كه سبک زندگی افراد تنها به آموختنی های دوران رشد آنها ارتباط ندارد، بلكه عملكرد مادران باردار در دوران جنينی كودک، بر نحوه سبک زندگی تاثيرگذار است.

به گزارش سرويس پژوهشي ايسنا ، نتايج مطالعات پژوهشي در دهه‌هاي اخير تاكيد مي‌كنند که ما به آساني زندگي جنيني خود را پشت سر رها نمي‌کنيم و بر عکس، همان گونه که «اني مورفي پاول» در کتاب جديد و آموزنده خود مي‌نويسد: « سبک زندگي که بر توسعه بيماري‌ها اثر مي‌گذارد، اغلب تنها آن سبکي نيست که ما به عنوان افراد بالغ از آن پيروي مي‌کنيم، بلکه آن سبکي است که مادران در هنگام بارداري، دارا بودند.»

اين نظريه ابتدا توسط ديويد بارکر، يک پزشک بريتانيايي مطرح شد. وي در سال 1989 داده‌هايي را منتشر كرد که نشان مي‌داد تغذيه نامناسب مادران مي‌تواند فرزندان آنها را در دهه‌هاي بعد در معرض خطر بيماري‌هاي قلبي قرار دهد.

نظريه بارکر در همان آغاز، توسط جريان غالب در پزشکي رد شد؛ با اين عنوان که اين نوعي نگرش پس از وقوع واقعه به رابطه وزن زمان تولد و بروز بيماري در مراحل بعدي زندگي است، بدون آن که آگاهي دقيقي از آن چه که در اين ميان رخ داده است، داشته باشد.

با اين حال، شمار فزاينده اي از مطالعات مبتني بر مشاهده که از زمان نشر گزارش اوليه بارکر در ناحيه هاي مختلف جهان انجام گرفته است نظريه وجود رابطه پويايي ميان سرشت-پرورش را تقويت کرده است و اين که پرورش از درون رحم مادر آغاز مي‌شود. غذايي که مادر مي‌خورد، هوايي که تنفس مي‌کند، آبي که مي‌نوشد، فشارهاي عصبي يا آسيب‌هاي رواني که تجربه مي‌کند، همه آنها ممکن است فرزندش را ، خوب يا بد، براي دهه‌هاي آتي تحت تاثير قرار دهد.